Club do Mar de Mugardos

É doado apreciar as similitudes entre entre as antigas naves de guerra escandinavas “drakkar” dos séculos VIII a XI e as actuais traíñas de competición e incluso isto faise máis evidente respecto as antigas traíñas de pesca ó contar con aparellos de vela moi parecidos os destas embarcacións. As dúas embarcacións de dimensións parecidas contan con cascos fusiformes moi afiados tanto en proa como en popa e aparello mixto de remos máis un ou dous paos con vela cadrada os drakkar e vela áurica, máis moderna, nas traíñas de pesca.

A influencia destas embarcacións en Galicia comeza coa primeira incursión viquinga datada en agosto de 844 onde entorno a cen embarcacións tripuladas por viquingos, ou como se lles denomina nalgunhas crónicas medievais “rus” é dicir remeiros, foron rexeitadas preto da Torre de Hércules.

Durante os séculos IX a XI Galicia sufriu importantes ondas de saqueos por parte destes guerreiros navegantes escandinavos. As “raffias” as costas galegas formaban parte de longas expedicións que levaba a estes “remeiros” dende Escandinavia recorrendo a costa atlántica europea e incluso chegando ó Mediterráneo.

No ano 1028 procedente de Dinamarca chega a Galicia o Jarl Ulv Galiciefarer (O lobo de Galicia) e despois de saquear un par de localidades costeiras comeza a traballar como mercenario para o conde Rodrigo de Romariz na súa revolta contra Bermudo III. Pese o seu éxito nos ataques ós mosteiros de Redondela e as illas de San Simón, Cíes e Toralla sufre cuantiosas baixas nos seus remeiros polo que vese obrigado a cubrir os postos vacantes con remeiros galegos. Despois de dez anos de exitosos pillaxes, nun ataque subindo pola Ría de Arousa, foi vencido e expulsado de Galicia polas tropas do bispo Cresconio.

Os homes que remaran para Ulv Galiciefarer vesen obrigados a volver os seus pobos de orixe; pero con eles levan as novas técnicas de remo e os deseños de embarcación aprendidos dos viquingos. Durante todo o século XI esténdense por Galicia un novo tipo de embarcación moi parecida o drakkar viquingo, a traíña.

Neste período fórmanse agrupacións gremiais de pescadores nos pobos costeiros para tripular estas novas embarcacións, traballando como mercenarios durante as diferentes guerras de sucesión ou incluso baixo o mando do arcebispo Xélmirez atacando e expulsando as novas incursións viquingas.

Durante o século XII a fama das traíñas galegas estenderíase polo norte de Europa recurrindo con gran frecuencia os Jarls viquingos (xa convertidos o cristianismo) a súa contratación como mercenarios. Desta forma as traíñas galegas baixo bandeira viquinga realizarían ataques en lugares tan distantes como Normandía, Lisboa, Cádiz, Dublín, Pisa, Constantinopla, Hangzhou ou Baltimore.